Eerste stageweek, feest in Yoff, Senegalees huwelijk en zoveel meer!

Hallo iedereen!

We zijn hier nog maar een week en hebben al enorm veel mogen meemaken en beleven! Onze eerste stageweek is goed verlopen! We zetten even onze persoonlijke ervaringen op een rijtje:

Manon

Maandag begon mijn eerste stagedag redelijk op het gemak. Sarah moest om 7u opstaan voor haar stage en ik kon nog een beetje blijven liggen want voor mij begon het bij SPER maar om 15u. Ik heb dus op het gemak kunnen ontbijten en mij een klein beetje kunnen voorbereiden voor mijn eerste echte dag. In het begin zag ik er wat tegenop om naar mijn stageplaats te gaan omdat ik zelfstandig en op eigen kosten daar moest geraken. Eerst was ik van plan om elke dag met de taxi te gaan, maar dit zou duur uitkomen. Dus heb ik ervoor gekozen om elke dag heen en weer een ‘Clando’ te nemen. Hoe moet ik uitleggen hoe dat eruit ziet? Dit zijn eigenlijk de meest kapotte auto’s die je tegenkomt in Senegal. Ze doen altijd dezelfde ritten en net zoals bussen hebben ze bepaalde haltes waar ze stoppen. Zo’n rit kost altijd 100 Cfa (0,15 euro). Na een goed kwartier in de ‘Clando’ en nog even wandelen, was ik toegekomen bij SPER.

Om 15u30 begon hun wekelijkse vergadering. En geloof het of niet: deze duurde meer dan 3 uur! De planning voor de rest van de week werd besproken en Augoustin,de directeur, heeft mij geïntroduceerd aan het team. Er zijn animatoren, straathoekwerkers, een activiteiten-coördinator, een kok, twee studenten van Wallonië, twee studenten van Canada. Al deze studenten doen ook Sociaal Werk. Ze vertelden mij dat mijn eerste week vooral observatie ging zijn. Ik mocht ook uitleggen wat ik wil doen in het kader van mijn bachelorproef. Ik vat dit nog even samen voor jullie. Naast het wekelijks organiseren van sportactiviteiten, wil ik met de kinderen ook werken rond theater. Het is een sociaal-artistieke praktijk waar ik sterk in geloof. Het zou de bedoeling zijn dat de kinderen kunnen spreken over hun dromen, wensen en hun hoop voor de toekomst. Voor hen is het belangrijk om ook gewoon kind te zijn en even hun verleden achterwege te laten. Op het einde van mijn stage zouden we misschien een theaterstuk kunnen organiseren met een divers publiek. Het team was hiervan al op de hoogte en staan hier helemaal voor open! Ze willen mij echt de tijd en de ruimte geven om dit te realiseren. Ze vinden het enorm belangrijk dat de jongeren zich leren uitdrukken. Ze begrijpen ook dat ik eerst een vertrouwensrelatie moet opbouwen met de jongeren.

Tijdens de vergadering was er wat spanning. De andere Belgische studenten die hier ook hun stage doen, kregen veel kritiek over hun gedrag tijdens de stage-uren. Blijkbaar staan ze snel met hun vingers te draaien en doen ze niet altijd wat hen gevraagd is. De reden hiervan is dat ze bepaalde taken niet als ‘sociaal werk’ zien. Ik probeer mij niet te veel van hen aan te trekken omdat ze een negatieve vibe met zich meedragen. Zij gaan gelukkig binnen twee weken weg. Ik heb het gevoel dat er echt altijd iets te doen is in deze organisatie. Ik denk dan even na over wat de behoeften van de organisatie en de doelgroep zijn. Zo kan ik elke dag goed vullen.

Dinsdag ben ik rond 10u begonnen. Iets later kwamen er twee nieuwe studenten toe van Zwitserland. Die zijn echt zalig! Super enthousiast en lief. Met hen zal ik goed kunnen samenwerken omdat ze een beetje dezelfde visie hebben van Sociaal Werk. Voor een groot deel van de dag heb ik mij bezig gehouden met een jongetje (A.). Hij is nog maar net toegekomen in het opvangcentrum. Hij kan voorlopig nog niet naar school gaan en zijn Frans is nog niet op punt. Het team heeft gevraagd dat ik mijn tijd neem om hem beter te leren kennen. Zo kan ik zien wat hij nodig heeft, waar hij van houdt en wat hij kan. A. was nogal verlegen en het was moeilijk om toenadering te zoeken door de taalbarrière. Ik ben dan een memoryspel beginnen maken op mijn laptop. Ik zocht afbeeldingen van dieren en schreef telkens de naam van het dier in het Frans erbij. Terwijl ik daarmee bezig was, kwam de jongen naast mij zitten en hielp hij om de foto’s uit te kiezen. Hij zei niet veel maar ik zag dat hij zich op zijn gemak voelde bij mij. Dat is voor mij al een stap dichter bij de overwinning. In de namiddag was er alweer een vergadering. We kwamen te weten dat er de komende twee weken een inspectie ging zijn in SPER. Hierdoor zei Augustin dat we niet elke dag met alle studenten aanwezig konden zijn ter plaatse. We gaan een beetje moeten afwisselen tijdens de permanenties en de activiteiten.

Woensdag kwam ik in SPER toe en A. kwam meteen naar mij om te vragen of ik met hem puzzels kon maken en spelen. Jullie kunnen nu denken: is dit Sociaal Werk? Jazeker, want ook het maken van puzzels maakt deel uit van een leerproces. Daarna heb ik de bibliotheek in de leefruimte ook een beetje op orde gezet. ‘s Namiddags was het tijd voor de sportactiviteiten! Dit is en blijft echt mijn dada :) De jongens van SPER gingen op een groot veld iets verderop spelen tegen jongeren van een ander opvangcentrum. Het leuke was dat ze allemaal de T-shirts droegen die ik voor hen had meegenomen van mijn vroegere atletiekclub. Ze waren heel trots om met deze truitjes hun ploeg te vertegenwoordigen. Echt cute!! Eerst speelden de kleintjes tegen de kleintjes en dan de grotere tegen de grotere. Amai die gasten kunnen echt tegen een stootje! Eerst en vooral: een voetbalveld hier is geen gras maar zand. En als je in de namiddag speelt is het uiteraard warm zand. Als ze vallen, staan ze weer recht zonder drama. Iedereen die rond het veld wandelde, stopte om mee te supporteren. Het was een heel evenement! Ik kijk al uit naar de volgende activiteiten!

Donderdag was mijn eerste straatactie! Normaal gezien ging ik daar nog eventjes mee moeten wachten maar het team zei dat ik eigenlijk wel al mee kon. Als je een straatactie doet, ga je als student nooit helemaal alleen op stap. De straathoekwerkers Mathieu en Léo coördineren dit altijd en zorgen voor de vertalingen en de routes. Die dag zijn we naar een grote ‘point de chute’ gegaan. Dit is een plaats waarvan SPER ondertussen weet dat veel straatkinderen daar samenkomen of overnachten. Het was een groot open veld met een kiosk in het midden. Er waren daar zeker twintig jongeren van diverse leeftijden. De jongste was 15 jaar. Nadat we alle jongeren hebben gegroet, bieden we de eerste zorgen aan. Als ze een wonde hebben, ontsmetten we die zodat het niet geïnfecteerd raakt. Voor de jongeren is dat belangrijk en voor ons is het ook een manier om met hen te communiceren. Tussenin vraag ik dan hun naam en leeftijd. Dit houden we bij in een boekje. Als we om de zoveel dagen terug komen, kijken we of diezelfde jongeren daar nog altijd aanwezig zijn. Ik voelde mij wel op mijn gemak maar toch was het even slikken… Voor mij was dit echt allemaal onrealistisch. Ik zag gewoon hoe deze jongeren gemarginaliseerd werden. De voorbijgangers keken hen niet eens aan. Ze worden aan hun lot overgelaten. Daarnaast zie je ook nog eens hoe de jongeren al op jonge leeftijd drugs nemen… Ik wilde contact leggen met een paar jongeren en ik heb het denk ik goed aangepakt. Ik sprak over de Belgische en Franse voetbalspelers en dat werkte meteen! Ze waren zelf onder de indruk dat ik er zo veel van afwist hihi. Onze spelers worden echt bewonderd in Senegal, dit maakt me wel trots! Van de straathoekwerkers mocht ik ook een gesprek voeren met één van de jongeren dus heb ik de jongste uitgekozen. Léo was erbij om alles te vertalen. Ik heb gevraagd naar zijn naam en naar de reden waarom hij op straat leefde. Daarna wilde ik het gesprek positief eindigen door te vragen wat hij wenst te worden later. Na dit alles zijn we terug gekeerd naar SPER waar we de straatactie kort hebben besproken. Léo en Mathieu hebben aan de rest van het team gezegd dat ik goed heb gehandeld voor een eerste keer. Ze zagen dat ik niet bang was om contacten te leggen.

Vrijdag ben ik samen met de andere studenten naar één van de scholen geweest waar jongeren van SPER les volgen. Hierbij is het dan de bedoeling dat we de leerlingen opvolgen. We vragen aan de leerkrachten of alles goed verloopt en welke lessen moeilijker verlopen. Zij noemen dit ‘suivie d’écoles’. Doordat we dit weten, kunnen we na de lessen ook met deze jongeren werken aan dingen die minder vlot gaan. Na de middag hadden we opnieuw een korte vergadering en mocht iedereen terug naar huis.

Tijdens de middag eet ik altijd samen met de kinderen. Dit is één van de belangrijkste momenten van de dag want dan zijn de jongeren even op het gemak. Zo hebben we de tijd om samen te zijn en eens aan iets anders te denken. Na het eten doen de kinderen altijd een kort dutje voordat ze weer naar school gaan.

Na elke stagedag deze week kwam ik thuis in het gastgezin en vroeg iedereen hoe het was gegaan. Dat is ook wel het leuke aan een gastgezin. Na een zware dag kan je altijd je gedachten verzetten en genieten!

Sarah

De eerste twee dagen heb ik vooral in de bureau doorgebracht met mijn collega’s. Resopopdev is een heel ruime organisatie, daarom was het nodig dat ik me eerst goed inlas over de verschillende projecten. Ik heb ook interessante gesprekken gehad met Maguette, de verantwoordelijke van AfriYAN. Dit is een project die zich focust op meisjes en jonge vrouwen. Ze sensibiliseren hen over onderwerpen die hen aangaan – maar vaak taboe zijn – zoals genitale verminking, ongewenste zwangerschap, onveilige abortus… Daarnaast is er nog Foyer Yaakar. Dit is een centrum waar straatkinderen en talibés 2 à 3 keer per week kunnen langskomen. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd. Ze kunnen er ook een douche nemen en hun eventuele wonden laten verzorgen.

Woensdag ben ik meegeweest naar Pikine. Er stond een activiteit op de planning met meisjes van AfriYAN. Oorspronkelijk gingen we vertrekken rond 14u30, uiteindelijk werd het 16u. Alles gebeurt hier enorm ‘à l’aise’. De mensen zijn dit ook allemaal gewoon. Dan zeggen ze ‘Insjallah’, wat iets wil zeggen als ‘Het komt wel goed’, ‘We zien wel’. Toen iedereen plaats genomen had in het lokaal, werd ik meteen voor de leeuwen gesmeten. Ik mocht me voorstellen in het Frans voor een 25-tal leerlingen. Op die manier verbetert mijn Frans wel natuurlijk! Eens iedereen zich voogesteld had, moest de beamer geïnstalleerd worden. Na een goed half uur was dit in orde. Insjallah dus :) De vorming ging over het spreken voor publiek. Dit is vooral om de jongeren te empoweren. Eerst was er een powerpointvoorstelling met vooral theorie. Daarna deden we samen oefeningen. Dit was een stagedag van ongeveer 10 uur. Ik was begonnen om 9u en kwam thuis rond 20u30. De volgende dag moest ik gelukkig pas tegen de middag beginnen. Eens uitslapen heeft me deugd gedaan!

Vrijdag was er een activiteit gepland van Popdev TV die ik mocht bijwonen. Dit is een werking van Resopopdev die zich bezig houdt met digitalisering, het maken van filmpjes met jongeren als acteurs en nog veel meer. Ze gaan ook vaak naar scholen om de leerlingen te sensibiliseren. Aangezien het Valentijn was, ging de vorming in de klas over seksualiteit en alles errond. Ook thema’s als homoseksualiteit werden besproken. Ik vind dit persoonlijk enorm goed dat ze dit doen, want jongeren moeten hun gevoelens en meningen hierover kunnen uiten. In Senegal is homoseksualiteit namelijk verboden. Er staat een zware gevangenisstraf op. In de klas zaten zeker 100 leerlingen. Ze kregen telkens de kans om zelf het woord te nemen en iets te zeggen. Voor mij was het nogal moeilijk omdat alle gesprekken in het Wolof gevoerd werden. Ik vond het ook enorm druk. Een beetje hoofdpijn ’s namiddags was het gevolg hiervan. Maar de leerlingen vonden het wel echt een toffe en leerrijke voormiddag.

Vandaag heb ik een gesprek gehad met Maguette, mijn stagementor. Hij stelde voor dat ik een groepje kinderen toegewezen zal krijgen en daarmee wekelijks activiteiten kan doen. Zo kan ik een band opbouwen met hen en ook stap voor stap toewerken naar een bepaald doel. Ik vind dit zeker een tof idee en zie dat al helemaal zitten!

We hebben ook nog heel veel ervaringen opgedaan naast onze stage. Zo was er maandagavond een feest in Yoff, het dorpje waar we verblijven in ons gastgezin. Er was heel veel muziek, dans en ambiance. Dinsdag zijn we na onze stage naar het strand geweest met onze broers Pape en Ablaye. Er waren ook nog twee vrienden mee. We maakten een zalige strandwandeling en lagen daarna nog wat onder de parasol. We hebben hen ook ’t Smidje geleerd!! Voor de mensen die dit niet kennen, dit is een Belgisch dansje.

Vrijdag was het Valentijn en het is ons niet zomaar voorbijgegaan. Heel veel mensen vroegen of we plannen hadden. En ja hoor, we zijn met de zeven andere Belgische meisjes die hier stage doen, gezellig iets gaan eten hihi. Eens een gerecht met veel groentjes en vlees, dat was lang geleden!

Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een Senegalees huwelijk. We mochten typische kledij van ons gastgezin lenen en zagen er tiptop uit! Normaal ging het avondfeest rond 21u starten, uiteindelijk was het 22u30. Eigenlijk hadden we er meer van verwacht. We zijn blij dat we het eens meegemaakt hebben, maar zo speciaal was het niet. De bruid die tot drie keer van kleed veranderde en alle vrouwen die constant selfies en filmpjes van zichzelf maakten, zijn ons het meest bijgebleven.

Zondag was het rustdag!! Zalig! Om 9u30 moesten we in de ViaVia zijn. Yasmina en Somaya, de verantwoordelijken van team Senegal, hadden een uitstap georganiseerd. Na een uurtje rijden, waren we aangekomen in Popenguine. Hier bevond zich een verborgen pareltje. We gingen een dagje doorbrengen in een enorm mooi hotel met een zwembad en met zicht op zee. We bespraken eerst nog even allemaal hoe we onze week beleefd hadden en konden daarna volop onze batterijen opladen. Een driegangen-menu ‘s middags heeft ook heel erg gesmaakt! Zo waren we weer volledig klaar voor een nieuwe stageweek.

We hebben op straat ondertussen ook al veel talibés gezien. Ons hart breekt als ze op straat door het raam van de auto komen bedelen. Maar we proberen om ons niet te laten leiden door onze emoties, hoe moelijk dit ook is. Geld geven heeft niet veel zin, want hier hebben ze zelf niks aan. Dit gaat rechtstreeks naar de Marabout. Dit is de persoon die hen onderhoudt en de Koran aanleert.

We hebben ook voor de eerste keer onze was gedaan!! Dit heeft bijna drie uur geduurd… Alle mensen van ons gezin waren aan het lachen omdat dit iets nieuw was voor ons. We hebben er zeker spieren door gekweekt. Onze vingers doen een klein beetje pijn van het frotten, maar dat is normaal blijkbaar. Dit is ook weer gebeurd si!

Enkele andere weetjes die jullie misschien tof vinden:

- We worden op straat vaak door kindjes aangestaard en bekeken. Dan roepen ze “Toubab”. Dit betekent “blanke persoon”. Ondertussen zijn we dit wel al gewoon. De kinderen zien hier niet vaak mensen met een blanke huidskleur.

- We hebben nog geen enkele keer een volledige nacht kunnen doorslapen. Ons huis is heel dicht bij een moskee en ze beginnen vanaf 5u te zingen. Maar bon, dat went wel na een tijdje :)

- Als we ons wassen, moeten we het doen met een koude douche. Eventjes op onze tanden bijten in het begin en daarna zijn we volledig afgekoeld!

We hebben na lang zoeken gevonden hoe we foto’s moeten toevoegen aan onze blog! Ze zijn dus niet meer te vinden onderaan de posts, maar bij de sectie ‘Foto’s’.

Tot de volgende!

Pour nos amis Francophones

Première semaine de stage, fête à Yoff, mariage Sénégalais et tellement d'autres choses!

Bonjour tout le monde!

Ca fait seulement une semaine qu’on est là et on a déjà vécu pleins de choses. Notre première semaine de stage c’est très bien passé. On va vous parler un peu de nos expériences personnelles.

Manon

Ma première journée de stage était assez à l’aise. Tandis que Sarah devait se lever vers 7h moi j’ai pu dormir longtemps car je commencer seulement vers 15h dans l’aprem chez SPER. J’avais un peu la flemme de me mettre en route car je suis quand même une bonne demie- heure en route. Après un bon petit déjeuner et un peu de préparations je suis partie et j’ai pris un ‘Clando’ direction Pattes D’oie. En fait ça c’est comme un genre de taxi mais c’est beaucoup moins cher (ça coute seulement 100 Cfr) et il fait comme un bus à chaque fois les mêmes trajets. C’est parfois difficile à expliquer comment reconnaître ces voiture. En bref c’est les voitures les plus cassées. Après un bon 20 min en route je suis arrivé à SPER.

Vers 15h30 on a commencé par une réunion. Et croyez le ou pas : ça a duré plus de 3 h. On m’a présenté à toute l’équipe. Ils sont tous super gentil. Il y a des animateurs ,des travailleurs sociaux qui travaillent avec les enfants de rues, une cuisinière, plusieurs étudiants d’autres pays (Canada, et d’autres étudiants de Belgique) et évidemment il y a les adorables petits et grand enfants qui logent chez SPER. Après cela on m’a expliqué le planning de la semaine. J’ai aussi fait comprendre ce que je voulais faire pour mon travail de fin d’année. Ils ont tous approuvé mon idée. Pour ceux qui ne le savent pas : je vais faire du théâtre avec les jeunes du centre. C’est un bon moyen pour apprendre aux jeunes à s’exprimer et de parler de leurs rêves et de l’espoir qu’ils ont pour le futur. Peut-être qu’à la fin de ma période de stage on pourra organiser une pièce de théâtre avec un public avec un certain public. Car pour un sujet comme tel, la sensibilisation est importante.

Le mardi j’ai commencé vers 10h et à ce moment là j’ai vraiment pu faire connaissance avec quelques jeunes du centre. Pour les premiers jours ils m’ont conseiller de surtout observer comment tout se passer et comment les enfants se comportés. Il y en a qui sont timide et qui disent juste bonjour mais après il y en a aussi qui sont hyper enthousiastes. Des jeux de sociétés étaient la façon parfaite pour mieux apprendre à les connaître. Je me suis surtout occupé avec un garçon qui vient juste d’arriver au centre. Il parle pas encore bien le Français donc l’équipe de SPER a demandé qu’on porte attention à ça. Grace aux jeux de sociétés j’ai réussi à l’approcher et je pense qu’il se sent à l’aise avec moi. Pour moi ça compte beaucoup. Ce matin là il y a aussi deux nouvelles étudiantes qui sont arrivées au centre. Elles viennent de Suisse et elles sont super gentilles et enthousiastes. On a un peu la même vision sur le Travail Social.

Le mercredi je suis arrivée à SPER et le petit garçon dont je vous parlais et venu tout de suite vers moi et on a fait des puzzles ensembles. C’est aussi une partie importante de l’apprentissage. L’après-midi c’était activités de sport avec les jeunes ! C’était le foot :) Les petits et les grands jouaient contre des jeunes d’un autre centre. Il y avait donc 2 match et nous les étudiants on étaient les supporters. En plus de ça les jeunes portaient des maillots que j’avais emmené pour eux. Mon ancien club d’athlétisme me les a donner et les garçons étaient si fière de pouvoir représenter leur équipe avec de nouvelles couleurs. J’ai hâte de faire d’autre activités de sport. Qui sait : la prochaine fois ça sera l’athlétisme ??

Le jeudi matin j’ai fait ma première action de rue. Evidemment dans ce cas là on est toujours accompagner membre de l’équipe. Il y avait Mathieu et Léo avec moi et on est allé voir un ‘point de chute’. Ceci est un endroit dont SPER sait que certains jeunes se rassemblent ou ‘logent’. Il y avait une vingtaine de jeunes qui étaient assis sur un grand terrain avec kiosque au milieu. On les a tous serré la mains et après on les a donné les premiers soins. Il y en avaient qui avaient des cicatrices et pour éviter que ça s’empire, on a tous désinfecté. C’était pas un moment très facile pour moi. Quand tu vois des jeunes de 15 ans ou plus jeunes qui prennent déjà de la drogue, ça te laisse perplexe. Ils avaient tous les yeux rouges et ils avaient l’air d’être absent. J’ai pu parler avec certains d’entre eux. Le sujet idéal pour commencer une conversation ici c’est le foot. Ils nommaient les joueurs de foot Belges et Français. Après cette action de rue on est rentrés à SPER pour résumer cet action. Les travailleurs de rues m’on dit que je me suis bien débrouillé pour une première fois.

Le vendredi, avec les autres stagiaires, on a visité les écoles ou certains jeunes de SPER suivent des cours. Ils appellent ça ‘le suivi scolaire’. C’est un moment ou l’équipe parle avec les profs pour savoir comment les jeunes se débrouillent à l’école et quelles sont leurs difficultés. Comme ça on peut adapter notre aide pour chacun d’entre eux. Après on a eu une courte réunion et on a pu rentrer à la maison.

Pour les repas du midi je mange avec les jeunes et les autres stagiaires de SPER. C’est le moment idéal pour être ensemble et de penser à d’autres choses que l’école ou la rue.

Après chaque journée de travail je rentre à la maison près de ma famille d’accueil et avec Sarah et la famille on parle de nos journées de stage ou on va à la plage comme on a une fois fait un soir de cette semaine.

Sarah

Sarah a aussi eu une bonne première semaine de stage. Comme Resopopdev est une organisation assez grande elle a besoin de temps pour voir ce qu’elle peut tout faire. Les deux premiers jours de stage elle a surtout du faire des recherches sur le contenu de son stage et des petits projets. Elle a des collègues très sympa qui sont ouverts et qui l’encadre bien quand il faut. Il y a un projet qui s’appelle AfriYAN. Ca se concentre sur les sujets sensibles concernant les filles comme les mutilations génitales. A côté de ça il ont aussi Foyer Yaakar. C'est un centre d'accueil ou des enfants de rue ou et des talibets peuvent venir 2 à trois fois par semaine pour des activités. Ils y prennent aussi une douche et on leur donne les premiers soins.

Parfois Sarah doit aussi aller dans un autre village qui s'appelle Pikine. C'est surtout là-bas qu'auront lieux les activités avec AfriYan girls. Comme ce mercredi par exemple il y avait une activité dans une classe de 25 filles. Le sujet était "Parler devant un public". En fait ces activités se font après les cours à l'école et les jeunes filles y apprennent tout ce qu'elles ne voient pas en cours. Le but de tout ça c'est de renforcer la position des filles et de leur rendre confiance en elles.

Ensuite il y a Popdev TV. C'est encore un petit projet de Resopopdev. On y travaille autour de la digitalisation et on y fait des films avec les jeunes en temps qu'acteurs. Comme cette semaine c'était un peu dans le thème de la Saint Valentin, ça parlait de la sexualité. Ils ont aussi parlé de l'homosexualité, un sujet sensible au Sénégal. Pour ceux qui ne le savent pas: l'homosexualité est illégale et on peut être emprisonné pendant 10 ans.

A côté du stage

A part le stage on profite aussi d'autres choses. Par exemple en milieu de semaine après notre stage on est allé à la plage avec nos deux frères Abblaye et Pape et deux amis. On y a fait une balade et après on s'est installé sous un parasol. On les appris une danse Belge 't Smidje. Ce vendredi il y avait la Saint Valentin et beaucoup de gens nous ont demandé si on avait déjà des plans. Et bien ce soir là, avec les autres étudiantes qui sont ici on a mangé au ViaVia. C'était un bon plat avec du curry et des légumes, ça changeait un peu quoi :-).

Le samedi on a fait notre linge pour la première fois dans notre famille d'accueil. On a ou moins lavé pendant 3 heures! Pourtant on avait pas tellement de vêtements mais à la main ça prends juste énormément de temps pour bien le faire. On doit encore s'habituer. C'est dans des moments comme ça qu'on se rends compte de ce qu'on a comme technologies à la maison! Le soir on a été invité à notre premier mariage Sénégalais. Manon a porté une robe d'une tante de notre famille d'accueil et Sarah des vêtements d'une collègue. C'était un sacré évènement. Vous auriez du voir ce monde et comment les femmes étaient habillé!

Le dimanche Sunu Sénégal nous a préparé (avec les autres étudiantes) une petite éxcursion à Popenguine. On était sur une sorte de plage privé dans un hotel. On y avait donc accès à la piscine et à la mer. Vraiment une perle rare cet endroit, on va sans doutes revenir! C'était trop bien. La façon idéale pour recharger nos batteries. En plus on a mangé des gambas et des fruits et un super bon déssert.

Quelques infos intéréssantes

- Quand on marche dans les rues il y a parfois des enfants ou des jeunes qui nous appellent "Toubab". Ca veut dire "blanche".

- Nous nuits sont souvent intérrompues par l'appel à la prière de la mosquée vers 5h du matin. C'est juste une question d'habitude...

- L'eau de la douche est froide donc les premières secondes on doit mordre sur nos dents. Avec cette chaleur ça fait souvent du bien.

N'oublié pas de regarder nos photos!

A la prochaine!