Déjà des vraies Sénégalaises!

Mardi gras, eerste activiteiten stage & verrassingsfeestje

Allerliefste familie, vrienden, vrienden van vrienden, kennissen en andere lezers

We hebben een heel toffe week achter de rug! Op stage hebben we allebei voor de eerste keer onze eigen activiteiten gedaan met de kinderen. Hierover meer in onze persoonlijke stukjes tekst.

Dinsdag hebben we hier een zandstorm gehad. Dit komt één keer per jaar voor en kwam blijkbaar door zand die overgewaaid was van de woestijn van Mauritanië. Al dat stof in de lucht was echt niet gezond. Het was dan ook nog eens 30 graden, wat het extra vermoeiend maakte. Veel mensen liepen op straat rond met een maskertje. Woensdag was het gelukkig al veel beter.

Donderdag hielden we een verrassingsfeestje voor Zara, één van de andere Belgische studenten die hier haar stage doet. Het was haar verjaardag en we maakten er een gezellige avond van met lekkere hapjes en drank, muziek, veel gelach en ook een heerlijke maaltijd. Hiervoor een dikke merci aan Yasmina, omdat ze voor ons spaghetti gemaakt had. Zalig! We hebben deze week enkele maaltijden voorgeschoteld gekregen in ons gastgezin die we niet zo lekker vonden. We kunnen natuurlijk niet alles lusten eh ;)

Vrijdagavond zijn we samen met Britt en Tinne iets gaan eten op een dakterras bij Bayékou, een gekend restaurantje in de buurt.

Zaterdagochtend zijn we gaan brunchen met de meisjes! Dat heeft ons echt gesmaakt! Daarna bezochten we een marktje met allerlei handgemaakte spulletjes. Heel gezellig om eens door te lopen!

Volgend weekend staat er een uitstap gepland naar Ile de Gorée! We kijken er al naar uit :-)

We vertellen elk apart nog eens hoe onze week verliep:

Sarah

Maandag was een rustige dag op het bureau. Dinsdag vertrok ik vroeg naar Pikine. Ik wist dat er een activiteit was, maar had geen idee wat er precies zou gebeuren. Ik kwam toe in de foyer en zag daar een 50-tal enorm schattige kindjes die verkleed waren. Juist, het was Mardi Gras. Dat is het Senegalese carnaval. Seneba, de verantwoordelijke ter plaatse, zei opeens dat ik moest meekomen naar haar appartement. Ze zou me ook verkleedkleren geven en schminken. Ik had er al zin in! Samen met een andere Franse studente werd ik helemaal uitgedost. Eens terug bij de kinderen, was er heel veel ambiance. Er werd gezongen, gedanst en er kwamen drie mannen op de djembé spelen. Daarna werden we nog uitgenodigd om bij mensen naast de foyer Thiéboudienne te eten, daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen!!

Woensdagochtend deed ik thuis schoolwerk en rond 14u vertrok ik naar Pikine. Ik zou voor de eerste keer mijn eigen voorbereidde activiteiten doen met de kinderen. Spannend! Ik had verschillende dingen voorbereid. Er waren 10 kinderen uit de buurt aanwezig. Eerst stelde ik mezelf voor en vertelde ik hen dat ik vanaf nu elke woensdag activiteiten zal komen doen. Ik zei dat ze ook altijd zelf met voorstellen mogen komen als ze dingen willen doen! Dan deden we enkele kennismakingsspelletjes. Ik had een baobab getekend (de typische boom van Afrika). Daar moesten ze hun namen bijschrijven. Ik had ook mijn Polaroid mee! Ik maakte een foto van hen en plakte deze ook op de baobab. Een camera waar de foto direct uitkomt, ze vonden dat de max! Ik had ook puzzels gemaakt. Daar mochten ze zelf een tekening op maken. Ik zal deze tegen de volgende keer uitknippen en dan kunnen ze die maken.

Donderdag heb ik aan Maguette mijn ideeën voorgesteld! Ik zou graag heel de foyer Yaakar eens opkuisen en opknappen, want er ligt overal een grote laag stof en het is er niet zo proper. Ik zou ook graag de gevel schilderen samen met de kinderen. Ze kunnen hun handen erop zetten en eventueel zelfgemaakte tekeningen ook daarop plaatsen. Ik kan hier al een deeltje van mijn geld dat ik met mijn pannenkoekenverkoop heb opgehaald in België, in investeren. (Voor de aandachtige lezers: ja inderdaad, Manon kwam eerst met dat idee om de gevel te schilderen. Aan haar dus de credits. Maar uiteindelijk zal het een heel verschillend resultaat hebben!) Vrijdag ben ik beginnen voorbereiden voor volgende week.

FOTO’S VAN ALLE CUTIES ZIJN TE VINDEN OP DE BLOG HIHI

Manon

Salam Aleikum iedereen! Nga def ? (= alles goed?) Nog een week achter de rug! Jullie weten ondertussen wel dat ik het hier goed stel maar weet dat ik jullie zeker ook af en toe eens mis 😊 . Senegal en ik beginnen één te worden. Ik heb het gevoel dat ik minder bekeken wordt. Misschien zien de mensen van hier ook dat ik mij op mijn gemak begin te voelen?

Deze week was redelijk intens eigenlijk. Uiteraard intens op een positieve manier he maar ik bedoel gewoon dat ik op één week tijd weer veel heb meegemaakt. Eerst en vooral was ik erg onder de indruk van de zandstorm die we gedurende 2 à 3 dagen hebben meegemaakt hier. Blijkbaar komt dat zand van de woestijn van Mauritanië. Het was echt INDRUKWEKKEND en ONGEZOND tegelijk. Je zag de stof en het zand gewoon op alle auto’s langs de baan. De lucht had ook een raar kleur en bij het ademen voelde je ook dat het voor de longen wat zwaarder werd. Iedereen droeg hier een masker, het leek precies het einde van de wereld of zo. Maar bon dat heeft mij niet tegen gehouden om elke dag met enthousiasme naar de gasten te gaan.

Dinsdag was het Mardi Gras, letterlijk Vette Dinsdag genoemd. Dat is eigenlijk een dag waarop iedereen zich kan verkleden in wat hij wil. Een soort van carnaval eigenlijk. In SPER werd dat niet echt gevierd maar in de straten errond was er wel een grote stoet met allemaal cuties.

De woensdag was voor mij D- day! Ik mocht in de namiddag mijn eerste toneelactiviteit doen met de kindjes. De dagen ervoor en de dag zelf had ik nog het één en ander voorbereid om alles goed te doen verlopen. Voor mijn eerste activiteit wilde ik vooral de focus leggen op kennismaking met elkaar en dan met het theater zelf. Normaal gezien gingen er maar 9 kindjes deelnemen maar last minute zei Awa dat alle kindjes graag wilden meedoen. Ze waren dan met een stuk of 15. In mezelf was ik lichtjes aan het panikeren omdat ik dacht dat ik deze bende niet aan ging kunnen maar uiteindelijk is het allemaal goed verlopen! We zijn begonnen met het stellingenspel ‘Cross the line’ waarbij ik stellingen luidop zeg en als het van toepassing was voor de jongeren, moesten ze een stap naar voor doen. De meesten deden wel goed mee en de anderen deden in het begin wat stoer en bleven gewoon staan. Dan begon ik over voetbal en ik had ze meteen mee in de ban van het spel! Daarna hebben we ook een aantal raadspelletjes gedaan waarbij ze de jongeren van alles moesten uitbeelden en de rest het moest raden. Langzaamaan begonnen ze minder verlegen te worden en lieten ze zich helemaal gaan. Op het einde wilde ik koekjes uitdelen en die waren opnieuw weer zo dankbaar. Door de zandstorm vond dit allemaal plaats in het klaslokaal in het gebouw zelf van SPER. De volgende keer wil ik dit eens op een andere locatie proberen te doen. Zo zijn de kinderen ook eens weg van hun dagelijks verblijf en hebben we ook meer ruimte.

Als ik voor mijzelf een reflectie maak van mijn activiteit, dan vind ik dat ik het zeker nog veel beter had kunnen doen. Ik had nog spelletjes voorbereid maar door tijdstekort worden die verzet naar een volgende keer. Tijdens die namiddag heeft een andere stagiaire mij gefilmd en de dag erna hebben de andere teamleden van SPER dit kunnen zien. Toen ik de dag erna toekwam vertelden ze mij dat ze het allemaal fantastisch vonden en dat een aantal van de kinderen blijkbaar al verlangden naar de week erop. Ze geloven allemaal dat theater een positief effect zal hebben op de attitude van de jongeren en dat het bij sommigen misschien zelf iets van emoties zal losmaken.

De donderdag mocht ik weer mee op straatactie met de 2 andere Belgische studenten en 2 andere teamleden van SPER, Léo en Mathieu. Voor we vertrokken zeiden ze al dat het een echte ‘promenade de santé’ ging zijn. En ja hoor, het was de moeite! De 2 Belgische studenten waren constant met hun voeten aan het slepen, wat mij ergerde. Maar ik deed gewoon mijn eigen ding en focuste mij op de dingen die op dat moment van belang waren. De straatactie was in Dakar zelf dus moesten we eerst het openbaar vervoer nemen om daar naar toe te gaan. Plots werd het heel druk op de baan en was er veel file. We zijn dan gewoon uitgestapt en we hebben de rest langs de kant van de autosnelweg gewandeld. Dan zijn we naar een ‘point de chute’ gegaan die zich bij de zee bevond. Normaal gezien ontmoet SPER daar altijd heel veel jonge straatkinderen maar toen waren er vooral oudere gasten aanwezig die zich net aan het wassen waren in de zee. We hebben een tijdje van op afstand zitten kijken of ze geen drug innamen en dat was niet het geval. We hebben ze dan niet langer willen storen en zijn verder gegaan tot op de grootste markt van Dakar. Je moet weten, als je daar bent zijn er al enorm veel prikkels rond jou. Je hebt de geuren van het eten, geuren van het afval en van de uitlaadgassen, mensen die constant roepen om hun producten te verkopen, auto’s die super snel en gevaarlijk voorbij rijden, vrouwen die slenteren terwijl ze grote zakken of dozen op hun hoofd dragen,…. En dit alles heb je de straatjongeren. Recht tegenover een verlaten gebouw zaten er een vijftal straatjongeren die precies zaten te wachten om hulp. We hebben hen de eerste zorgen gegeven en een kort gesprekje met hen gevoerd om te weten hoe ze heten en hoe oud ze zijn. Hun leeftijd is zogezegd buiten de leeftijdscategorie waarmee SPER altijd werkt maar toch kan je niet anders dan iets te doen als je ze daar zo ziet zitten. Bij het geven van die zorgen zaten de jongeren op een doos en errond zag je dan enorme ratten rondlopen… Ik was vooral aan het observeren en alles aan het opnemen. In zulke situaties weet je soms echt niet meer wat te zeggen.

Tijdens de terugrit op de bus heb ik bijna niets gezegd tegen de anderen. Ik was gewoon leeg. Niet van de lange wandeling maar wel van wat er allemaal rond mij gebeurde. Na dit alles voelde ik mij zo klein… Op zulke momenten vraag je je toch af: “wat gebeurt er met onze mensheid?” , “kan er hier zelf ooit verandering in komen?” en vooral “hoe kan ik effectief mijn steentje bijdragen?”. Oh soms zou ik willen dat jullie dit ook allemaal konden zien met jullie eigen ogen. Gelukkig kan ik er altijd met mijn collega’s, met Sarah en met de andere studenten hier over praten.

De vrijdag ben ik met 4 jongeren van het centrum naar een verfwinkel geweest om eens te kijken naar de prijzen van het materiaal. We gaan er komende week waarschijnlijk achter kunnen gaan en we gaan volgende zaterdag hoogstwaarschijnlijk beginnen aan het echte werk! De jongeren en ik kunnen niet wachten om te beginnen! <3

Pour nos amis francophones

Mardi gras, premières activités et anniversaire surprise

Chère famille, amis, amis d'amis, connaissances et autres lecteurs!

Nous avons passé une très bonne semaine ! Pendant le stage, nous avons toutes les deux fait nos propres activités avec les enfants pour la première fois. Pour en savoir plus, consultez nos textes personnels.

Mardi, nous avons eu une tempête de sable ici. Cela se produit qu'une fois par an et a apparemment c’est causé par le sable du désert de Mauritanie. Toute cette poussière dans l'air c'était vraiment pas sain. Il faisait 30 degrés, ce qui était encore plus fatigant. Beaucoup de gens se promenaient dans les rues en portant des masques. Heureusement, mercredi, c'était beaucoup mieux.

Jeudi, nous avons organisé une fête surprise pour Zara, l'une des autres étudiantes belges qui effectue son stage ici. C'était son anniversaire et nous en avons fait une soirée agréable avec de délicieuses collations et boissons, de la musique, beaucoup de rires et aussi un délicieux repas. Un grand merci à Yasmina qui nous a préparé des spaghettis. C’était formidable! Cette semaine, nous avons pris quelques repas dans notre famille d'accueil qu’on n’aime pas tous autant. Bien sûr, on ne peut pas tout aimer, hein ;)

Vendredi soir, nous sommes allés dîner avec Britt et Tinne à Katia, un restaurant bien connu dans le quartier.

Samedi matin, nous avons pris un brunch avec les filles ! On a trop apprécié ! Ensuite, nous avons visité un marché avec toutes sortes d'objets faits à la main. Très agréable à parcourir !

Le week-end prochain, un voyage est prévu au Lac Rose ! Nous nous en réjouissons d’avance !

Sarah

Le lundi a été une journée tranquille à la gare. Mardi, je suis parti tôt pour Pikine. Je savais qu'il y avait une activité, mais je n'avais aucune idée de ce qui allait se passer. Je suis arrivé dans le foyer et j'ai vu une cinquantaine d'enfants très mignons costumés. C'est vrai, c'était Mardi Gras. C'est le carnaval sénégalais. Seneba, la responsable, m'a soudain dit de venir à son appartement. Elle allait aussi me donner des vêtements et du maquillage. J'en avais déjà envie ! Avec un autre étudiant français, j'étais complètement déguisé. Une fois de retour avec les enfants, il y avait beaucoup d'ambiance. Il y avait des chants, des danses et trois hommes sont venus jouer sur le djembé. Puis nous avons été invités à manger chez les gens à côté du foyer Thiéboudienne, je ne pouvais pas dire non à cela bien sûr !

Le mercredi matin, j'ai fait mes devoirs à la maison et vers 14h je suis parti pour Pikine. Pour la première fois, j’ai fait mes propres activités préparées avec les enfants. Passionnant ! J'avais préparé plusieurs choses. Il y avait 10 enfants du quartier présents. Je me suis d'abord présenté et je leur ai dit que dorénavant, je viendrais faire des activités tous les mercredis. Je leur ai dit qu'ils peuvent toujours faire leurs propres propositions s'ils veulent faire des choses ! Ensuite, nous avons fait des jeux d'introduction. J'avais dessiné un baobab (l'arbre typique de l'Afrique). Ils ont dû y écrire leur nom. J'ai aussi apporté mon Polaroïd ! J'ai pris une photo d'eux et l'ai collée sur le baobab aussi. Un appareil photo où l'image sort tout de suite, ils trouvaient ça trop cool ! J'avais aussi fait des puzzles. Ils ont été autorisés à faire leurs propres dessins. La prochaine fois, j'arrêterai de le faire et alors ils pourront y arriver.

Jeudi, j'ai présenté mes idées à la Maguette ! Je voudrais nettoyer et remettre à neuf tout le foyer Yaakar, car il y a une grosse couche de poussière partout et ce n'est pas si propre. J'aimerais aussi peindre la façade avec les enfants. Ils peuvent mettre la main dessus et y mettre aussi les dessins qu'ils ont faits eux-mêmes. Je peux déjà investir une partie de l'argent que j'ai récolté avec ma vente de crêpes en Belgique. (Pour les lecteurs attentifs : oui, en effet, c'est Manon qui a eu l'idée de peindre la façade. Donc les crédits vont vers elle. Mais en fin de compte, le résultat sera très différent !)Vendredi, j'ai commencé à me préparer pour la semaine prochaine.

DES PHOTOS DE TOUTES LES BELLES BOUILLES SE TROUVENT SUR LE BLOG HIHI

Manon

Salam Aleikum tout le monde ! Nga def ? (tout va bien ?). Encore une semaine de passée ! Entre temps vous savez que tout va bien pour moi. J’ai un bon stage, une bonne famille d’accueil, je commence à adorer ce pays, et j’ai une de mes meilleures amies à mes côtés qui est toujours là pour m’encourager. J’ai l’impression de moins me faire remarquer. Peut-être que les gens d’ici voient aussi que je suis à l’aise ?

Cette semaine été assez intense je trouve. Intense car j’ai l’impression d’avoir vécu beaucoup de choses en peu de temps. Tout d’abord j’étais for impressionné par la tempête de sable/poussière qui a eu lieu pendant 2 à 3 jours. Apparemment c’est du sable du désert de la Maurétanie. C’était pas bon pour la santé ! Quand on marchait dans les rues on sentait que notre respiration était plus lourde que d’habitude. Tout le monde sur la route portait un masque et le ciel avait vraiment une drole de couleur. Pendant quelques instants j’ai cru que c’était la fin du monde. Mais ça ne m’a pas retenu d’aller à mon stage tout les jours. A chaque fois j’ai hâte de voir les jeunes.

Mardi c’était Mardi Gras et il y avait un cortège dans les rues pas loin de SPER. Les petits étaient trop mignons. Parfois j’ai vraiment envie de tous les prendre avec à la maison 😊 Mardi Gras c’est un peu comme le carnaval chez nous. Je trouve que notre carnaval a nous est encore plus fou !

Mercredi c’était le jour J pour moi car pour la première fois je pouvais faire mon activité théâtre avec les enfants. J’avais préparé pleins d’activités pour être sur qu’on puisse bien commencé cette première fois. Mon but pour cette fois c’était de faire des jeux pour que moi j’apprennes à connaitre les jeunes et eux aussi entre eux. Après ça on a aussi fait des jeux de mimes et de devinettes. Par ma grande surprise, tout les garçons ont participé ! Normalement ils devaient juste être à 9 mais le groupe de voulait pas se diviser donc ils étaient à 15 finalement. On a bien rigolé et tout doucement les jeunes sont sortis de leurs bulles. A la fin de l’activité je leurs ai donné des petits biscuits et ils m’ont sauté dessus tellement qu’ils étaient contents. Je ne savais pas trop quoi pensé de mon activités. Est- ce qu’ils ont aimé ? Ils voudront continuer à venir ? ils sont à l’aise ?

Le lendemain le reste de l’équipe de SPER a vu des vidéos de l’activité théâtre et ils m’ont tous féliciter pour cette première fois. Ils disaient qu’ils aimaient bien ma façon de faire et qu’ils avaient eu de bons échos de la part de quelques jeunes. Pour eux le théâtre c’est vraiment une bonne chose !La prochaine fois je vais essayer de faire ça ailleurs que dans une classe, j’ai envie de les faire changer d’air et changer d’idées.

Le jeudi je pouvais repartir en action rue ensemble avec les deux étudiants Belges et 2 membres de l’équipe de SPER, Léo et Mathieu. Cette fois-ci on est à Dakar. Avant de partir ils nous ont prévenu que ça allait être une vrai promenade de santé car on allait devoir beaucoup marcher. Et c’était le cas ! En plus cette journée il faisait ultra chaud. Pour y aller on a du prendre le bus mais soudain il y avait énormément de bouchons sur l’autoroute donc on est descendu avant et on a marché le long de la route. C’est assez dangereux mais bon ici tout le monde fais ça… Premièrement on est arrivé sur un point de chute près de la mer. C’est un endroit dont SPER sait qu’il y a beaucoup de petits enfants de rues qui s’y retrouvent. Mais là il y avait seulement quelques jeunes qui étaient en train de se laver et on voulait pas les déranger. On a juste regardé si ils ne prenaient pas de drogue. Après on est allé sur le plus grand marché de Dakar. Là il fallait vraiment avoir les yeux partout. Tout mes sens se mettaient en route d’un coup. Il y avait : l’odeur de la nourriture, l’odeur des déchets et les gaz d’échappement. Il y avait les vendeur qui criaient, les femmes qui se balader avec des sacs ou des boites dur leurs têtes,… Et au milieu de tout ça il y avait quelques jeunes de rues. Tous étaient plus âges que le groupe cible avec qui SPER travaille mais on a pas pu faire autrement que de leur donner les premiers soins. Ils avaient beaucoup de plaies ouvertes donc on a désinfecté tout ça. On leur a aussi demandé leurs noms et leurs âge. Pendant les soins je voyait des rats qui se baladaient…

Sur le trajet du retour, sur le bus j’étais silencieuse. J’essayais de comprendre ce qu’il s’était passé autour de moi. Parfois je me dis qu’on vit dans un monde de fou. Je me sens si petite face à tout ce que je vois ici. J’aimerais tellement que vous puissiez vivre tout ça avec moi. Mais bon, je garde la tête haute et je fais tout ce que je peux faire ! Heureusement je peux toujours en parler avec mes collègues de SPER, avec les autres étudiantes et surtout avec une de mes meilleures amies: Sarah!

Le vendredi quelques jeunes de SPER m’ont accompagné dans un magasin de peinture pour voir les différents prix. On va sans doute aller chercher tout ça la semaine qui vient. Samedi prochain on pourra commencer le vrai travail de peinture ! On a tous hâte ! <3